Morgen schijnt de zon weer

Controle bij de oncoloog en de chirurg vandaag.

Het goede nieuws was dat ik in de menopauze zit, of heb gehad geloof ik en dat ik nu niet de medicijnen krijg waar ik nog van in de overgang moet komen (het is ingewikkeld ik weet het!).

De bloeduitslag was Oestradiol 0,05 mg (geen menstruatie meer volgens de oncoloog) en het FSH was 70. Als je nog geen overgang hebt gehad is dat onder de 40.

Verbazend. Vorig jaar heb ik wel ontzettend last gehad van nachtzweten en regelmatig blaasontstekingen, dus dat zou er wel mee te maken kunnen hebben. Maar geen opvliegers, behalve vorige week een paar.

Ik krijg nu voor 5 jaar Arimidex voorgeschreven, een aromataseremmer. Deze zorgt ervoor dat de oestrogeenproductie die door de bijnieren en het vetweefsel wordt geproduceerd, geremd wordt.

Ook daar krijg ik gelukkig nog wel opvliegers van, want dat zou ik niet graag willen missen!

Bovendien kan je van deze medicijnen last krijgen van botontkalking. Ik moet nu nog een DEXA laten maken. Dat is een foto van je botten waarbij de botdichtheid wordt vastgesteld.

Na een jaar wordt dat weer gedaan. Dus dat wordt goed in de gaten gehouden. Zelf kan je erom denken genoeg melkprodukten naar binnen te krijgen en magnesium schijnt ook belangrijk te zijn.

Over 3 maanden heb ik pas weer de eerste controle bij de oncoloog. Voorlopig ben ik even af van ziekenhuisbezoekjes. Heerlijk gevoel.

Ook nog bij de chirurg geweest. Over een half jaar krijg ik weer een mammografie en een echo van de linkerborst. Eventueel nog een scan.

Verder hebben we nog even gesproken over het erfelijkheidsonderzoek dat Femke toch in ieder geval wil laten doen. Daarvoor moeten we een afspraak maken in het Antonie van Leeuwenhoekziekenhuis of de VU.

20 oktober 2005

Het is een akelig gevoel waar ik nu mee rond loop. Vanwege het contract dat ik niet krijg. Het gevoel dat alle zekerheden in je leven wegvallen maakt dat ik me erg onrustig voel. Loop regelmatig even te grienen als de spanning te erg oploopt.

Aan de andere kant weet ik dat het allemaal goed gaat komen. Mijn geloof is groot genoeg om daar op te vertrouwen.

Maar ik ben ook nog mens en dat ze je niet meer willen, terwijl je net een bedreigende ziekte hebt gehad, waar je niet om hebt gevraagd, tja dat gevoel moet ik eerst nog een plekje geven.

Vanochtend weer even bij de fleboloog geweest en ja hoor, weer voor een weekje ingezwachteld. Het gaat langzaam beter, maar nog steeds niet rustig genoeg. Ik merk het ook wel als ik loop zonder die zwachtels, dat steekt en voelt niet lekker. Nu heb ik er wat meer steun aan.

De arm is iets rustiger, maar ik zie nog steeds die rode dikke ader lopen en ook dat is nog gevoelig.

Verder heb ik nog een Reiki-behandeling gehad vanmiddag en dat was heel heftig vanwege de emoties die loskwamen. Maar het heeft me wel goed gedaan!

Die mevrouw, een schat van een mens, heeft me ontzettend geknuffeld na afloop en ik merkte aan haar dat ze zelf ook geëmotioneerd was tijdens de behandeling.