Morgen schijnt de zon weer
22 januari 2007
Posted on 1/29/2007 at 5:55:11 PM
Gistermiddag waren we naar mijn moeder in Den Helder voor haar verjaardag. Mijn zus en zwager ook. Ik had de Diclofenac braaf de hele week ingenomen, soms 3 tabletten per dag, maar de pijn zakte niet echt af. Mijn zus had nog een paracetamol codeïne, misschien zou dat beter helpen. Enfin, ik had net mijn stuk slagroomtaart op en een half uur later lag ik krom van de maagpijn in de keuken bij mijn moeder. Het werd zo erg dat mijn zwager me naar de Eerste Hulp heeft gebracht. De stoplichten werkten ook niet erg mee. Hij bleef maar voor het rode stoplicht staan en ik had zoiets van “rij nou door het rode licht heen, maakt niet uit, ik moet naar dat ziekenhuis en heeeel snel”
De auto parkeerde hij (dachten we) bij de ingang van de Eerste Hulp, maar die bleek afgesloten te zijn. Ik moest lopen, wat bijna niet lukte, ik kon bijna geen adem meer krijgen. Binnen moest ik eerst plaats nemen bij de balie, ik lag zo ongeveer dubbel in mijn stoel, maar eerst moest die meneer alle gegevens hebben. Ze konden me niet vinden. “nee” zei mijn zwager “ze woont ook niet in Den Helder”. Nou dan gaan we eerst maar even alle gegevens invoeren. “Kan ik niet eerst geholpen worden” vroeg ik steunend. Nee dat kon niet. “Welke ziektekostenverzekering heeft u”. Ik zei “IZZ”( dat is de verzekering van de gezondheidszorg). Kon hij niet vinden!!!! Ik kon hem wel over dat bureau heen trekken “je werkt toch in het ziekenhuis, IZZ is van het ziekenhuis!!!”. Gelukkig was er opeens een verpleegkundige die ervoor zorgde dat ik toch door mocht lopen. Werd op een brancard gelegd, ECG gemaakt, bloeddruk gemeten, honderd vragen werden er gesteld en toen eindelijk………….kreeg ik een morfinespuit! Fotos en scan gemaakt. De pijn zakte gelukkig af. Bij het foto’s maken zakte ik door mijn benen, mijn zwager moest me tegenhouden. De internist zag op de foto iets dat leek op een perforatie. “Ja, dat kan heel goed komen van de Diclofenac, dat brandt een gat in je maag, daar moet je altijd een maagbeschermer bij nemen”. Uilskuiken dat ik ben. Ik wist het. Ik heb er nog bij nagedacht. Ik werk bij de reumatoloog en iedere patient met Diclofenac krijgt er een maagbeschermer bij. Maar ik had geen zin om nog meer medicijnen te slikken, chirurg had het me ook niet voorgeschreven, dus dacht ik “laat maar”! Ik werd opgenomen, kreeg de hele nacht een infuus met Nexium, dat ik de volgende dag in tabletvorm mee naar huis kreeg. Daarna had ik geen last meer en mocht ik maandagochtend naar huis. Met de schrik in mijn benen en een advies voor een gastroscopie. Daar ben ik nog even niet aan geloof ik! Eerst donderdag maar de botbiopsie.
Â