Morgen schijnt de zon weer

Woensdag 3 maart 2010

Posted on 3/3/2010 at 1:02:54 PM

Morgen staat de 4e afspraak om te vullen. Weet alleen nog niet of ik dat wel wil. De vorige keer is het niet zo goed bevallen en ik heb daarna een terugval gehad. Was al redelijk aan het werk, 50% beter gemeld, maar ben soms eigenwijs, als ik in de middagpauze eigenlijk naar huis zou moeten en mijn lijf voelt dat ook zo, dan is er ergens in mij een drang om door te gaan. Nog even dit overleggen, nog even dit overdragen, nog even…………….nog even…………….en toen was het te veel.

Vrijdagavond zat ik thuis gewoon op de bank, moe van de hele week en opeens werd ik duizelig, zo erg dat ik niet meer kon zitten. Bij iedere beweging die ik maakte zwaaide mijn hoofd heen en weer. Heel beangstigend. Raakte behoorlijk in paniek, waarschijnlijk kwam er aanval van hyperventilatie overheen, weet ook niet precies wat er dan gebeurt, maar ik kreeg hartkloppingen en begon te trillen als een rietje. Kon mijn ademhaling niet meer onder controle krijgen. Heb altijd wel een oxazepam in huis, ben gaan liggen, op de bank, toen op bed, maar kreeg mezelf niet rustig. Even tegen mijn zoon aangehangen, met trillende benen onder de douche gaan staan, nog steeds draaierig. Uiteindelijk begon de oxazepam te werken en ben ik in slaap gevallen. Voordat je dan in slaap valt ben je ook nog bang dat je de volgende dag niet meer wakker wordt, maar dat werd ik wel.

De dagen erna ben ik nog steeds zenuwachtig. Bekend gevoel, ook in de tijd dat ik zo depressief was werd ik wakker met golven van zenuwen in mijn lijf. Nu ook, hele weekend maar rustig aan gedaan. Af en toe halve oxazepam genomen, dat houdt het onder controle. Huisarts geweest maandag, 2 weken aankijken, vooral even tijd voor mezelf nemen. Als het over 2 weken niet over is, dan kunnen we diverse dingen doen. Ja, natuurlijk, psycholoog (nee dank u, heb al genoeg gepraat in mijn leven), anti-depressiva (nee liever niet) of mensendieck (ademhalingsoefeningen).
Ben ondertussen beetje bang weer in een depressie te belanden. Heb er alleen deze keer geen directe aanleiding voor. Hou me dus maar vast dat het komt van overbelasting.

Het is nu 1,5 week later, de onrust is minder, maar nog niet weg. Ben overdag redelijk fit, eind van de middag wordt het minder. Af en toe een klein uurtje naar mijn werk, meer koffie drinken dan echt iets doen, maar dat is alleen maar goed. Vooral buiten zijn doet me goed, lekker fietsen, weer lopen, nog even fietsen, met een zonnetje erbij is het heerlijk.

Ik merk nu pas hoe belangrijk het is om na een operatie je lichaam de tijd te geven te herstellen. Heb ik niet gedaan. 2 dagen na mijn operatie was ik al weer druk in mijn hoofd aan het nadenken wat er allemaal gedaan moest worden voor de komst van 2 nieuwe artsen!
Luisteren naar je lichaam, doen wat kan en niet doen wat niet kan (wat een wijsheid van deze vrouw). Ik ren maar door, druk druk druk, ik wil druk zijn want als ik te lang met mezelf opgescheept zit, ga ik piekeren, heb ik last van dingen in mijn leven die ik niet meer veranderen kan. Maar ook daar zal ik mee moeten omgaan. Accepteren wat je niet meer kan veranderen. Dat scheelt heel veel energie!

En morgen? Eerst maar even overleggen met de arts! 

.